ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ: Ανάγκες που τη γέννησαν και μορφές της

Οι δύο συχνότερες μορφές της παιδικής εργασίας φέρουν την «ταμπέλα», «Τα μαθητευόμενα παιδιά του Παρισιού» και «Παιδιά της ελεύθερης εργασίας». Τα «μαθητευόμενα παιδιά του Παρισιού» ήταν από τα πρώτα παιδιά που βρέθηκαν στα εργοστάσια. Αυτά ήταν παιδιά που είχαν ληφθεί από την κυβέρνηση και τοποθετήθηκαν σε ορφανοτροφεία.

Πλούσιοι ιδιοκτήτες εργοστασίων πλησίασαν τους ηγέτες του Παρισιού με την ιδέα ότι θα έπαιρναν τα παιδιά, θα τους έδιναν τροφή και στέγη εξασφαλίζοντας έτσι σε αντάλλαγμα την εργασία (των παιδιών) στα εργοστάσια τους. Ακόμα, αυτά τα παιδιά δεν πληρώνονταν με μισθό για την δουλειά που έκαναν ∙ η αποζημίωση σε βασικές ανάγκες θεωρήθηκε αρκετή αν και σε πολλές περιπτώσεις αυτή ήταν μετά βίας αρκετή για να επιβιώσουν.  Ζούσαν κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες πολύωρης και επίπονης εργασίας και σκληρή τιμωρία. Έχει υπολογιστεί ότι περίπου το ένα τρίτο των εργατών στα εργοστάσια της χώρας (Γαλλία) το 1784 ήταν τα «μαθητευόμενα παιδιά του Παρισιού».

Υπήρχαν πολλοί μύλοι  γύρω από τις πλωτές οδούς και μερικές φορές στις όχι και τόσο μεγάλες πόλεις. Τα παιδιά συχνά λαμβάνονται από μεγαλύτερες πόλεις για αυτούς τους μύλους. Ακόμα, όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή και οι μύλοι μεταφέρθηκαν σε μεγαλύτερες πόλεις μια νέα επιλογή προέκυψε για τους εργάτες των κατωτέρων τάξεων. Άνθρωποι που δύσκολα τα έβγαζαν πέρα και προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν όσα πιο πολλά εισοδήματα ήταν δυνατό. Οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων άρχισαν να απασχολούν αυτά τα παιδιά για εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, σε μερικές περιπτώσεις για μια απλή δεκάρα την ημέρα. Αυτά τα παιδιά ονομάστηκαν «Παιδιά της ελεύθερης εργασίας».

Συνθήκες εργασίας

 Οι συνθήκες εργασίας στους μύλους για τα παιδιά που απασχολούνταν εκεί έχουν συζητηθεί πολύ. Εκθέσεις έχουν γραφτεί για τις  συνθήκες σε αυτούς του μύλους και τις επιτροπές που είχαν συσταθεί για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Παρά το γεγονός ότι η ισχύς αυτών των  επιτροπών έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση  γιατί οι συγγραφείς ενδιαφέρονται για την ψήφιση των εργασιακών νόμων και πιστεύεται ότι οι εκθέσεις είχαν παραποιηθεί για να βοηθήσουν σε αυτό. Δύο διαφορετικές αντιλήψεις έχουν σχηματιστεί σχετικά με τις εν λόγω συνθήκες των εργοστασίων. Αναφέρονται ως απαισιόδοξοι και αισιόδοξοι. Γνωστοί απαισιόδοξοι ήταν ο Μάρξ, ο Ένγκελς και ο Άλφρεντ. Παρατίθενται απόψεις σημερινών απαισιόδοξων:

«Τα παιδιά δούλευαν κάτω από άθλιες συνθήκες και ήταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους βιομήχανους. Εργάζονται στον ‘σκοτεινό σατανικό μύλο’ παιδιά από 5 με 6 χρονών, για 12 με 16 ώρες την ημέρα 6 με 7 μέρες την εβδομάδα χωρίς πρόσβαση σε φαγητό, σε ένα ζεστό, αποπνικτικό, με ανεπαρκή φωτισμό υπερπλήρες εργοστάσιο. Για να κερδίσουν μόλις 4 σελίνια την εβδομάδα».

Οι αισιόδοξοι από την άλλη πλευρά κοίταζαν την αξία της παιδικής εργασίας. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν βιομήχανοι και ιδιοκτήτες ή διαχειριστές εργοστασίων που επωφελούνταν από αυτού του είδους την εργασία. Υποστήριζαν ότι η παιδική εργασία ωφελεί  ‘το παιδί, την οικογένεια και το κράτος’. Ακόμα, υποστήριζαν ότι η εργασία των παιδιών στα εργοστάσια είναι πιο ‘ελαφριά’ από την γεωργική απασχόληση που έκαναν προηγουμένως.

Παρά τις δύο ακραίες αυτές απόψεις για τις συνθήκες εργασίας των παιδιών στα εργοστάσια είναι σαφές ότι τα παιδία δεν αντιμετωπίζονταν δίκαια. Με αυτό το ευρύ φάσμα απόψεων σχετικά με τις συνθήκες πίσω από την παιδική εργασία δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό υφίστανται τα παιδία άδικη μεταχείριση. Με βάση τα σημερινά πρότυπα πρέπει να θεωρείται ανεπίτρεπτο για τα παιδιά που  δεν έχουν συμπληρώσει το δέκατο έτος της ηλικίας τους να δουλεύουν στα εργοστάσια οποιοδήποτε χρονικό διάστημα.

Η Έκταση της Παιδικής Εργασίας

Ο βαθμός στον οποίο η παιδική εργασία χρησιμοποιήθηκε είναι συγκλονιστικός στο να το μελετήσει κανείς. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε τον ακριβή αριθμό των παιδιών που εργάζονταν στα εργοστάσια βαμβακιού. Γιατί στις αρχές της βιομηχανικής επανάστασης δεν πραγματοποιούνταν απογραφές, έτσι μπορούμε να υπολογίσουμε μόνο την παιδική εργασία μετά το 1841. 

Ηλικιακή κατανομή στα εργοστάσια βαμβακιού
Ηλικιακή ομάδα	Ποσοστό (%) ηλικιακής έναρξης	Ποσοστό (%) τρέχουσας  ηλικίας
Κάτω των 10	49.9	3.9
10-13	29.7	25.3
14-17	10.3	22.1
18-20	4.1	11.8
21 και πάνω	7.8	36.9
Ηλικιακή κατανομή στα εργοστάσια βαμβακιού το 1818-1819 στο Μάντσεστερ

Όταν ρωτήθηκαν οι εργοστασιάρχες, για κάποιες έρευνες του Κογκρέσου για την παιδική εργασία, σχετικά με το γιατί χρησιμοποιούσαν τα παιδιά στα εργοστάσια οι περισσότερες απαντήσεις ήταν παρόμοιες με την ακόλουθη: «Τα παιδιά είναι πιο εμπειρογνώμονα, πιο ενεργά από τους νέους και έτσι προτιμώνται από αυτούς.» Στην βρετανική απογραφή του 1841 καταγράφονται 170.000 παιδιά που εργάζονται στις βιομηχανίες βαμβακιού και κλωστοϋφαντουργίας.

Τερματισμός της παιδικής εργασίας

Πολλοί παράγοντες βοήθησαν να έρθει  αλλαγή στη χρήση της παιδικής εργασίας., όπως μερικοί άνθρωποι που ασχολούνται με την κοινωνική και σωματική υγεία των παιδιών που εργάζονται στα εργοστάσια. Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα που σχετίζονται με τη μείωση της παιδικής εργασίας είναι ότι οι ενήλικες είχαν παρακρατηθεί από την δουλειά τους, ώστε τα παιδιά έκαναν όλη την εργασία. Έτσι οι βιομήχανοι δεν χρειάζονταν να πληρώνουν τα παιδιά αντίθετα με τους ενήλικες.

Η βρετανική κυβέρνηση έλαβε μέτρα για την προστασία των παιδιών από τη σκληρή ατμόσφαιρα με το πέρασμα πολλών νόμων. Ο πρώτος ήρθε το 1819 με το Νόμο περί Εργοστασίων βαμβακιού του 1819 που ρύθμιζε την ελάχιστη ηλικία των εργαζομένων κατά 9 ετών και θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο ένα ανώτατο όριο 12 ωρών ανά ημέρα. Επίσης, ο κανονισμός της Παιδικής Εργασίας Νόμος του 1833 δημιούργησε επιθεωρητές της κυβέρνησης για να επιβλέπουν τα εργοστάσια για να εξασφαλιστεί ότι οι ακολουθούνταν οι οδηγίες για την παιδική εργασία. Μία από τις τελικές ρυθμίσεις που το Βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε για τη ρύθμιση των συνθηκών εργασίας ήταν η Ten Hour Bill του 1847, που περιόρισε την εργάσιμη ημέρα των γυναικών και των παιδιών έως δέκα ώρες την ημέρα.

ΟΜΑΔΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ

Αλέκου Ελένη