Η προσέγγιση των κοινωνιολόγων ΙΙ Γυναίκα και βιομηχανία

Γυναίκα και βιομηχανία

(εργασία και δικαιώματα)

Γυναίκα και ισότητα: 

Ο ρόλος της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα έχει αλλάξει με τα χρόνια και σήμερα η γυναίκα προβάλλει με όλο και περισσότερες αξιώσεις στο προσκήνιο του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Η γυναίκα, ανάλογα με τους ρόλους της, καταλαμβάνει και τις ανάλογες θέσεις στην κοινωνία που ζει και κινείται. Δεν μπορούμε να βάλουμε όλες τις γυναίκες «στο ίδιο τσουβάλι», να τις ομαδοποιήσουμε…Μιλώντας για την ελληνική πραγματικότητα, θα είχαμε σε γενικές γραμμές να παρατηρήσουμε το εξής:

Εργαζόμενη: οικονομικά ανεξάρτητη, χειραφετημένη, προσφέρει ενίοτε άνιση μεταχείριση.

Δικαιώματα γυναικών στην εργασία:

  Η ίση μεταχείριση μεταξύ γυναικών και ανδρών αποτελεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και φυσικά το Σύνταγμα μας, ορίζουν πως είναι παράνομη η διάκριση λόγω του φύλου στο χώρο εργασίας. Απαγορεύεται κάθε μορφής διάκριση στις εργασιακές σχέσεις, ενώ επιβάλλεται ίση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία.  

   Η γυναίκα εργαζόμενη έχει δικαίωμα πρόσβασης στην απασχόληση με τις ίδιες προϋποθέσεις που ισχύουν για τους άνδρες, ενώ μπορεί να καταγγέλλει τη σχέση εργασίας χωρίς κανένα περιορισμό. Παράλληλα, λόγω του πολλαπλού της ρόλου στην κοινωνία, προβλέπεται η διευκόλυνση της στις οικογενειακές υποχρεώσεις, με χορήγηση γονικής άδειας, άδειας για ασθένεια των παιδιών ή άλλων μελών της οικογένειας, καθώς και άδειας για παρακολούθηση της σχολικής επίδοσης των παιδιών.

   Υπενθυμίζεται ότι απαγορεύεται η απόλυση εγκύου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και ένα χρόνο μετά τον τοκετό, ενώ χορηγείται άδεια στις μητέρες που θηλάζουν. 

Σκληρό αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία:

Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι εργάτριες μιας κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, συμμετείχαν σε μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτή η απεργία διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία της πόλης, όμως το γυναικείο εργατικό κίνημα μόλις είχε γεννηθεί.

 Είχε γίνει η αρχή για ένα σκληρό αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωή της. Έτσι, εις ανάμνηση αυτής της γυναικείας εξέγερσης, η 8η Μαρτίου κάθε χρόνο καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα της γυναίκας.

Ο πρώτος εορτασμός της  Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας έγινε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Έπειτα, μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία.

Αυτό το παγκόσμιο κίνημα έφθασε και στην Ελλάδα φυσικά. Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον θεσμικά, όταν το 1952 με τον νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Δηλαδή, μπορούσαν πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλουν υποψηφιότητα σε αυτές για να εκλεγούν. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα που έβαλε υποψηφιότητα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός».

Ακολούθως, η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Ωστόσο, στις μέρες μας πολύ φοβούμαι πως ξαναγυρνάμε σε ημέρες που οι κοινωνίες μεταχειρίζονταν τις γυναίκες ως «πράματα». Σήμερα, χαμηλοϋψείς πολιτικοί ταγοί της χώρας μας υποθηκεύουν μέσω των δανειακών συμβάσεων τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας και οδηγούν τον Ελληνικό λαό στην πλήρη εξαθλίωση.

Συνθλίβουν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών και κυρίως των γυναικών. Περικόπτουν τους μισθούς και τις συντάξεις, τα επιδόματα πολύτεκνων οικογενειών, τα επιδόματα της μητρότητας και οδηγούν καθημερινά στην ανεργία χιλιάδες γυναίκες, ενώ όσες έχουν ακόμη εργασία υπόκεινται σε εξαντλητικά ωράρια και σε αρκετές περιπτώσεις κακομεταχειρίζονται από τους εργοδότες. Οδηγούν τις νέες και τους νέους στην μετανάστευση, απογοητεύουν και αφαιρούν από τις γυναίκες την δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η Ελλάδα μας να είναι μια χώρα γερόντων.

Στις μέρες μας λοιπόν, οι γυναίκες πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή, διεκδικώντας ισονομία, ισοτιμία, εργασία, δημιουργία ζωής κάτω από ανθρώπινες συνθήκες. Γιατί, την αναγνώριση της γυναίκας ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας την κατοχυρώνουν όχι οι επίπλαστοι νόμοι, αλλά ο συνεχής αγώνας στην εργασία, στο σπίτι, στην κοινωνία, για την πατρίδα και τη θρησκεία, τις διαχρονικές αξίες που θωράκισαν τους αγώνες τους.

Βιβλιογραφία:

·         http://www.vlioras.gr/Philologia/Composition/Woman_Equality.htm (Γυναίκα και ισότητα)

·         http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/06/blog-post_8635.html (Δικαιώματα γυναικών στην εργασία)

·         http://www.elora.gr/portal/ellada/1994-8---- (Σκληρό αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία)